Een masterproef als drijfveer om de quarantaine door te komen
29 mei 2020
Volgens het UGent-NN Nationaal Geluksonderzoek deed het geluk van de Belg het goed de afgelopen 3 jaar, het Belgisch gemiddelde steeg van 6,55 naar 6,73 op 10 op de ladder van levenstevredenheid. Maar door de huidige coronacrisis is er opnieuw sprake van een lichte daling. Studenten worden daarbij het hardst getroffen. En daar is Lindsay, een 23-jarige studente Dwarsfluit aan het Koninklijk Conservatorium in Brussel, er eentje van.
Lindsay, hoe heb jij de afgelopen weken in lockdown beleefd?
Ik zat de voorbije weken thuis bij mijn ouders, maar ondertussen heb ik mijn weg teruggevonden naar mijn kot in Brussel. Op kot doe je je ding en word je niet gestoord, terwijl er thuis veel afleiding is. Thuis miste ik sociale controle en geraakte ik maar met moeite uit mijn bed. Ik zeg altijd: zien, of in mijn geval horen studeren, doet studeren. Het was dus een grote opluchting om terug te mogen gaan naar Brussel.
Heb je nog examens?
Ik heb nog één examen midden juni en dat is dan ook meteen het belangrijkste, mijn masterproef. Mijn andere vakken zijn allemaal afgelast. Concreet moet ik een muziekprogramma opvoeren voor een jury. Door de huidige veiligheidsmaatregelen zal het examen zijn charme wel een beetje verliezen. Er mag namelijk geen publiek bijzijn, er zal een plexiglas staan tussen de pianist en mezelf en de juryleden zullen een mondkapje dragen. Op dit moment ben ik dat programma nog aan het perfectioneren, maar de basis is er, dus ik heb niet meer stress dan anders.
Wat vind je van de versoepelingen die intussen doorgevoerd zijn?
Ik zou zo ontzettend graag opnieuw met mijn vrienden op terras zitten. Nu is het moeilijk om over je angsten te ventileren, ik heb mezelf er al op betrapt dat ik tegen mezelf begin te praten. Maar, ondanks dat, vind ik het niet meer dan logisch dat je je aan de maatregelen houdt. Ik liep onlangs door de Nieuwstraat in Brussel en het viel me op dat de afstand gewoon niet gerespecteerd wordt. Het lijkt alsof sommige mensen de ernst van de situatie niet begrijpen.
De cultuursector is enorm getroffen door de crisis. Hoe kijk je naar de toekomst?
Los van de coronacrisis, was het al een verschrikkelijk moeilijke sector om werk in te vinden. Ik was me daar erg bewust van, en besloot dan ook om een lerarenopleiding te volgen. Op die manier kan ik later, naast het optreden als artiest, als muzieklerares aan de slag in het deeltijds kunstonderwijs. Maar ik hoop dat de sector zich stilaan herstelt, want vrienden van me die enkel als freelance artiest optraden, hebben het momenteel financieel heel moeilijk. Mijn passie is en blijft muziek, maar ik weet maar al te goed dat ik me gelukkig mag prijzen met mijn ouders en vriend die een goede job hebben.