Het wegvallen van routine en ontbreken van perspectief zorgt voor grootste frustraties bij technische werkloosheid
29 mei 2020
Uit het UGent-NN Nationaal Geluksonderzoek blijkt dat de coronacrisis het zwaarst doorweegt op het geluksgevoel van arbeiders en studenten. Vooral in sectoren die zwaar getroffen zijn, zijn heel wat werknemers sinds de start van de lockdown op technische werkloosheid gezet. Ronny, magazijnier voor een groot mediabedrijf, probeert de balans te houden tussen rust en het gevoel van onzekerheid.
Je werkt voor een groot mediabedrijf. Welke impact heeft de coronacrisis op jouw job?
Samen met mijn collega magazijnier ben ik verantwoordelijk voor het klaarzetten van materiaal voor televisieopnames en evenementen. Daarnaast staan wij ook in voor de interne verdeling van post en pakjes in ons bedrijf. Sinds de eerste maatregelen genomen werden tegen het coronavirus zijn alle evenementen en producties stilgelegd. Normaal werken hier ook ongeveer 600 à 700 personen maar het grootste deel van de collega’s in het bedrijf werken nu ook thuis. Er is er voor ons momenteel dus geen werk. Sinds 18 maart ben ik volledig op technische werkloosheid geplaatst.
Je zit nu ondertussen 10 weken thuis. Hoe ervaar je die periode?
In het begin besefte niemand echt de impact van deze crisis. Maar na verloop van tijd werd het wel duidelijk hoe ernstig de situatie is. Ik mis het contact met mijn collega’s wel. Maar gelukkig ben ik niet alleen. Mijn vrouw en dochter staan allebei in het onderwijs dus we hebben veel tijd samen doorgebracht. Enerzijds is dit een periode waarin niets moet. Dat brengt wel rust omdat er een stuk stress en druk wegvallen die bij het werk horen. Maar dat gevoel variëert van dag tot dag. Sommige dagen is het wel moeilijker.
Waar heb je het meest moeite mee op dit moment?
Mijn dagelijkse routine is volledig weggevallen. En het is helemaal niet duidelijk wanneer ik opnieuw aan het werk zou kunnen gaan. Veel mensen werken nu thuis en er wordt in alle bedrijven wel bekeken hoe dat op langere termijn kan doorgetrokken worden. Maar voor mijn job is dat dus heel onduidelijk. Ik werk in de productie- en evenementensector en er wordt heel weinig perspectief gegeven voor onze branche vanuit de overheid. Niemand weet wanneer de situatie opnieuw wat zal normaliseren. Dat perspectief is toch wel heel belangrijk. En dat is er nu niet.